Τη μέρα πού ‘πηρα ρεπό
Τράβηξα για το "Μον Ρεπό"
Που 'ν' του Μαβίλη η βρύση
Κι είδα τον δωρικό ναό
Το άνθισμα το αέναο
Μες στην ωραία φύση
Έπειτα κατευθύνθηκα
Προς το λιμάνι τελικά
Γραμμές για Ιταλία
Στο δρόμο μου για να βρεθώ
Εθαύμασα και κάνα δυο
Τόπους με ιστορία
"Ακαδημία Ιόνια"
Για μάθηση αιώνια
Τα πιο ωραία μέρη
(Εδ’ άφησ’ ο Κάλβος εποχή)
Στέκει σαν ταίρι της πιο ‘κει
Ψηλό το "Καβαλιέρι"
"Σπιανάδα"πού ‘χει το "Λιστόν"
Διαβαίνουν σμήνη τουριστών
Τις υψηλές καμάρες
Τόπος που έβγαλε μορφές
Που κατακτήσανε κορφές
Μάντζαρους και Σαμάρες
Πιο πέρα το "Ανάκτορο"
Στο "Φρούριο" εκκλησιά θωρρώ
Όμοια Παρθενώνας
Ο οίκος Καποδίστριου
Του πρίμου του μινίστριου
Δεν έγινε ξενώνας
Κάπου πιο ‘κει είν’ η "Παλιά"
Η μπάντα πάνω στα σκαλιά
Κλαρίνα και τρομπόνια
Γι’ έγχορδα έχουν τα σκοινιά
Όπου απλώνουνε πανιά
Πολύχρωμα σεντόνια
Σαλπίζουν για τον "Άγιο"
Παιανίζουν στου Θεού τον Υιό
Που κι οι νεκροί ξυπνούνε
Κι είναι τιμή για όλους πια
Νέους και γέρους και παιδιά
Να "ντύνονται" να "βγούνε"
Το παλαιό το θέατρο
"Σαν Τζάκομο" ελέγαν το
Που ‘παίζαν Ριγκολέτο
Φτάνω μετά στου Σολωμού
Το σπίτι μέγα ποιητού
Με θέα "Λαζαρέτο"
Μέσα εκεί αντίκρυσα
Χειρόγραφα και ρίγησα
Γεμάτα ιστορία
Ο "Ύμνος" που τραγούδησε
Εγκώμια και στιχούργησε
Για την Ελευθερία
Καρέκλες όπου έκατσε
Και το γραφείο που ‘γραψε
δια το Μεσολόγγι
Για κείνους του Ελεύθερους
Που θρήνησαν σαν τους θεούς
οι κάμποι και οι λόγγοι
Μπαίνοντας μες στο κτήριο
Δεν κόβαν εισιτήριο
Σ’ ετούτο το μουσείο
Φεύγοντας όμως άφησα
Μαντήλι όπου μάζεψα
Δυο δάκρυα γι' αντίο
