Πάρτι στη λίμνη

Το παρκάκι της γειτονιάς μου είναι ένας ειδυλλιακός χώρος, με μια λιμνούλα γεμάτη χρυσόψαρα και νεροχελώνες, με παιδική χαρά στη σκιά πελώριων πεύκων και όργανα γυμναστικής από αυτά που οι Δήμοι βάζουν τελευταία στα πάρκα για να επιδείξουν έργο. Στο παρκάκι αυτό βρέθηκα προχτές το μεσημεράκι με το σκύλο μου, που τον είχα βγάλει βόλτα για να διαβάσει τα email του. Γιατί είναι γνωστό ότι τα ζώα χρησιμοποιούν αυτήν την τεχνολογία χρόνια τώρα σε αναλογική μορφή και όχι σε ψηφιακή όπως κάνουν οι σύγχρονοι άνθρωποι.

Παρά την έντονη ζέστη υπήρχε κάποιος κύριος, όχι πολύ μεγάλος, ούτε πολύ μικρός, που γυμναζότανε. Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια. Αντίθετα κάτω από τις σκιές των πεύκων κάποια οικογένεια προφανώς έκανε υπαίθριο πάρτι για το παιδάκι της. Είναι κι αυτό σημείο των καιρών, να γίνονται πλέον τα πάρτι σε ανέξοδους υπαίθριους χώρους, αφού δεν υπάρχει χρήμα για παιδότοπους ούτε καν για αποκατάσταση κατεδαφίσεων στο σπίτι. Εξάλλου τα παιδιά καλύτερα περνάνε έξω, γύρω από μια λιμνούλα κάνοντας ποδήλατο και παίζοντας με μπάλες.

Ήταν συγκεντρωμένοι κάμποσοι γονείς, είχαν στρώσει τραπεζάκια με φαγητά του ποδαριού, ένα σκοινί με σημαιάκια από το ένα δέντρο στο άλλο, απλωμένο σα μπουγάδα πολύχρωμων ισοσκελών τριγώνων. Και ιδού, πάρτι περιωπής. Τα παιδάκια μόλις είχαν αποφάει και είχαν πάρει τις απόχες τους να πιάσουν τις νεροχελώνες της λίμνης. Είχαν παρατήσει τα πλαστικά πιατάκια και ποτηράκια όπου να ‘ναι, και κάνεις γονιός δεν ενδιαφερόταν να τα μαζέψει. Πού να κουνηθούν, με τόση ζέστη, και κατόπιν των τόσων εδεσμάτων του ποδαριού και οινοπνευματωδών που είχαν καταναλώσει.

Μόνο ο κύριος που γυμναζότανε κουνιότανε, ίδρωνε και ξεΐδρωνε να κάνει τη γυμναστική του και τα παιδιά, που έτρεχαν σαν τρελά μόλις κάποιο έπιανε κάποια νεροχελώνα με την απόχη για να τη δουν. Κάποια στιγμή βαρέθηκαν το βάρβαρο παιχνίδι τους, παρατήσαν τις απόχες και το γυρίσανε σε μπουγέλο μιας και η ζέστη ήταν πολλή και το σήκωνε ένα τέτοιο παιχνίδι.

Τότε συνέβη το εξής: Ο κύριος, ο όχι τόσο μεγάλος μα ούτε και τόσο μικρός που γυμναζότανε, που ίδρωνε και ξεΐδρωνε την ώρα που οι άλλοι κάθονταν και τρώγανε μες στη ζέστη εδέσματα του ποδαριού, κάτω απ’ τη σκιά των πεύκων, και που δεν κουνούσαν να μαζέψουν τα πλαστικά πιατάκια και ποτηράκια που είχαν αφήσει όπου να ‘ναι τα παιδιά τους, διέκοψε για λίγο την άσκησή του, έπιασε μια παρατημένη απόχη από κάτω και κατευθύνθηκε στη λίμνη κάτι για να ψαρέψει. Μόλις έπιασε τη λεία του την άδειασε ευθύς στον κάδο των απορριμμάτων. Ήταν ένα πλαστικό ποτηράκι απ’ αυτά που είχαν παρατήσει τα παιδάκια όπου να ‘ναι και που μια υποψία αέρα θα το είχε εξωθήσει στην ασφάλεια του νερού. Το νερό είναι ασφαλές μέσα στο ποτήρι και το ποτήρι ασφαλές μέσα στο νερό. Έπειτα παράτησε την απόχη ξανά κάτω και συνέχισε την άσκηση του, να ιδρώνει και να ξεϊδρώνει μες στη ζέστη.

Κι ενώ οι γονείς συνέχιζαν αμέτοχοι, να κάθονται ακούνητοι, τρώγοντας εδέσματα του ποδαριού, κάτω απ’ τη σκιά των πεύκων, τα πιτσιρίκια ξανάλλαξαν παιχνίδι, ξανάπιασαν τις απόχες και βάλθηκαν να καθαρίζουν τη λίμνη απ’ τα πλαστικά ποτηράκια που είχαν πετάξει άθελα τους, τα πιατάκια και γενικώς όλα τα επιπλέοντα σκουπίδια που είχε παρασύρει ο αέρας κατά καιρούς στην ασφάλεια του νερού.

Αυτό το μάθημα, που δεν ήταν μάθημα, θα το θυμούνται μετά από τριάντα χρόνια. Χωρίς να τους έχει πει τίποτα και χωρίς να προσπαθήσει έχει προσπαθήσει να συνετίσει ή να τσακωθεί με κανέναν αδιάφορο γονιό. Ο Δάσκαλος είναι αυτός που δίνει το παράδειγμα, δείχνοντας το δρόμο χωρίς να νοιάζεται αν τον κοιτά κανείς και χωρίς να προσπαθεί με ΜΗ και ΠΡΕΠΕΙ να βάλει μέσα στα κεφάλια μικρών παιδιών διδάγματα, γιατί ως γνωστόν τα παιδιά σ’ αυτήν την ηλικία δεν έχουν μυαλό αλλά μόνο κουκούτσια. 

Μετά από αυτό το μάθημα που πήρα κι εγώ, έφυγα ξαλαφρωμένος, με αυτή την αχτίδα ελπίδας που διεφάνει,  κι ο σκύλος μου το ίδιο μετά από κάμποσα email που άφησε όλη αυτήν την ώρα στις αγαπητικιές του.