Δίδυμοι

Σε είπα απλά, αδελφή ψυχή.

Γιατί δεν θυμόμουν πως καταβάθος είμασταν δίδυμοι.

Θα ξέρεις σίγουρα το παράδοξο των διδύμων της θεωρίας Αϊνστάιν:

Αν καβαλήσει ο ένας πύραυλο, που τρέχει με ταχύτητα φωτός

θα βρει τον άλλο γερασμένο επιστρέφοντας.

Σε είπα αδελφή ψυχή, μα είχα ξεχάσει πως είμασταν δίδυμοι.

Τροπικός αστερισμού διατρέχων τη γη περιμετρικά,

πάνε κάμποσα χρόνια τώρα.

Ξέρεις, οι δίδυμοι παρότι δεν είναι σαν τους σιαμαίους,

κολλημένοι, να μοιράζονται ζωτικά όργανα,

εντούτοις, έχουν ασύρματη δικτύωση νευρικού συστήματος,

έτσι που αν λαβωθεί ο ένας αυτόματα να υποφέρει κι ο άλλος.

Δίδυμοι, κι όποιος έχει αντίρρηση ας μιλήσει τώρα ή ας σιωπήσει για πάντα.

Έρωτας διδύμων είναι φαινόμενο, αν μη τι άλλο, ναρκισσισμού.

Χωρίς καθρέφτες, λίμνες και κουραφέξαλα.

Απ’ ευθείας είδωλο ζωντανό, απτό.

Αλλά να ξέρεις, σωστός Νάρκισσος είναι μόνο ο πνιγμένος Νάρκισσος.

Ναι καταβάθος είμαστε δίδυμοι.

Να, κάτι σαν τους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης.

Θυμάσαι; Ή μήπως τότε ήταν που έλειπες στο διαγαλαξιακό σου ταξίδι;

Γι’ αυτό έχεις μάτια από την ατμόσφαιρα του Δία, και δαχτυλίδια απ’ τον Κρόνο.

Γι’ αυτό πάνω στο μάγουλο δορυφορεί μία νέα σελήνη

τα μαλλιά σου στριφώνονται σε μια τυρβάζουσα αλογοουρά,

και η φωνή σου, ω ναι η φωνή σου,

έχει την απόκοσμη χροιά της πρώτης πρώτης δημιουργίας.

Το πρόβλημα με τους απανταχού διδύμους, τέτοιου τύπου

είναι να μην υποπέσουν στο αμάρτημα του έρωτα.

Όχι τόσο για το φόβο της αιμομιξίας και της τερατογένεσης.

Μα για το φόβο της αιματοχυσίας.

Μην στείλει καταλάθος κάποιος μικρός θεός

βέλος, πύραυλο, αεροπλάνο πες το,

όχι να το καβαλήσουν,

μα ευθεία στην καρδιά,

και καταρρεύσουν μες στα πυρακτωμένα σώματα τους,

μέσα στο βάρος της ίδιας τους της βαρύτητας,

και γίνουν μαύρες τρύπες, παραλίγο να πω μαύρα πρόβατα,

παίρνοντας στο λαιμό τους αθώες ψυχές.