Σαπφώ των Αθηνών

 

Διάβασα το βιβλίο «Σαπφώ των Αθηνών» της Ιωάννας Λαδοπούλου-Παπαδοπούλου εκδόσεις Λειμών.

Πρόκειται για ένα βιβλίο της μιας ανάσας αφού είναι μικρό σε μήκος και μπορεί να αναγνωστεί μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Εντούτοις η αφομοίωση του βάθους του θα πάρει λίγο περισσότερο χρόνο, ως και μία ζωή, αφού καταπιάνεται με τα ανώτερα θέματα του ανθρώπινου πνεύματος.

Αρχικά παίρνει χρόνο για να καταλάβει κανείς τι είναι τελικά αυτό το έργο. Είναι ένα θεατρικό όπως γράφει στο εξώφυλλο, είναι ένας μονόλογος, είναι μια εικαστική εγκατάσταση που χρησιμοποιεί μοντέρνες τεχνολογίες, είναι ένα ποιητικό κείμενο; Ή ακόμα πρόκειται για ένα ερωτικό κείμενο με τη στενή έννοια του όρου ή μήπως για ένα ερωτικό κείμενο με την ευρεία έννοια της δημιουργίας. Τέλος αναρωτιέται κανείς διαβάζοντάς το αν είναι ένα ψυχαναλυτικό έργο ή ακόμα κι ένα φιλοσοφικό δοκίμιο.

Η συγγραφέας καταπιάνεται με όλα αυτά τα πολυδιάστατα θέματα και τα συμπυκνώνει σε ένα κείμενο «μονόπρακτο θεατρικό», όπως το αποκαλεί η ίδια, με μία γλώσσα που ρέει σαν το γάργαρο νερό και που ακροβατεί από την αργκό καθομιλουμένη στη γλώσσα της αρχαίας τραγωδίας και της λυρική ποίησης. Δεν θα πω αν βγαίνει νικήτρια από αυτή την αναμέτρηση με τα τέρατα, τους γίγαντες και του θεούς. Ξέρω όμως σίγουρα ότι δεν βγαίνει ηττημένη. Αξίζει να διαβαστεί…