Διάβασα το βιβλίο
"Συγνώμι που πέθανα εδό"
της Μαρίας Πετρίτση,
εκδόσεις Bibliotheque.
Πρόκειται για ένα βιβλίο στολίδι καθώς νοιώθεις ότι κρατάς στα χέρια σου ένα λεύκωμα με εικόνες. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι μία εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις, αυτό το βιβλίο από την αρχή φέρει το βάρος και το εκτόπισμα μαύρης τρύπας.
Η εναλλαγή των αφηγητών, η σε βάθος ψυχαναλυτική ανάλυση του χαρακτήρα που πρωταγωνιστεί, το κεφάλαιο που είναι γραμμένο γλαφυρά σε τοπική διάλεκτο και ο υπέροχα δοσμένος ερωτισμός κρατούν το ενδιαφερόν τόσο αμείωτο που δημιουργούν το παράδοξο το βιβλίο να ρουφάει τον αναγνώστη και συγχρόνως να ρουφιέται.
Μου άρεσε πολύ και για έναν ακόμα λόγο: διότι μιλάει για τον θάνατο και ο θάνατος είναι ο έρωτας μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου