Η 5η του Μπετόβεν

Άτομο στην επιστήμη ορίζεται ως το μικρότερο τμήμα ενός υλικού, το οποίο εξακολουθεί να διατηρεί τις ιδιότητες του υλικού αυτού. Είναι γνωστό ότι η διάσπαση του ατόμου εκλύει τεράστιες ποσότητες ενέργειας, ικανές να καταστρέψουν τον πλανήτη ολοσχερώς.

Σε μια τέτοια καταστροφή, και αν είχα τη δυνατότητα να σωθώ και παράλληλα να σώσω ένα μόνο μουσικό έργο, θα έσωζα σίγουρα την 5η συμφωνία του Μπετόβεν. Όχι επειδή απλά είναι ένα έργο γεμάτο φρεσκάδα ακόμα και 200 τόσα χρόνια από τότε που γράφτηκε, ούτε μόνο επειδή εκφράζει τις μεγάλες πανανθρώπινες οικουμενικές αξίες και ιδανικά, αλλά κυρίως επειδή όλα τα παραπάνω τα κάνει χρησιμοποιώντας τις διατεταγμένες επαναλήψεις, μεταλλάξεις, ενώσεις, δεσμούς (ομοιοπολικούς και ετεροπολικούς), οριζοντίως και καθέτως, ενός απλού μοτίβου 4 νοτών. Ενός ατόμου. Του περίφημου μοτίβου του πεπρωμένου. Του ατόμου του Λιθίου (Li). Του 3ο στοιχείου στον περιοδικό πίνακα μετά το υδρογόνο (H) και το Ήλιο (He).  Που έχει 3 ηλεκτρόνια, 3 όγδοα Σολ, να περιστρέφονται γύρω από έναν πυρήνα, το ήμισυ Μιb.

Θα έσωζα την 5^η συμφωνία του Μπετόβεν, αυτήν την ατομική βόμβα, που δε φτιάχτηκε για να καταστρέψει, αλλά να ξαναδημιουργήσει και να αναπαράγει όλη τη μουσική την πριν και τη μετά αφού υποτίθεται θα έχει καταστραφεί.

Παραφράσεις

Παιδικό τραγουδάκι

Φεγγαράκι μου λαμπρό

Φέγγε μου να περπατώ εις το δάσος,

Όταν ο λύκος δεν είν’ εδώ

Κι έχει πάει να πιει νερό

Σε κάποιου άλλου το λαιμό

Like, like είσ’ εδώ;

Κ.Π. Καβάφης

Ποιο απόσταγμα να βρίσκεται κατά τες συνταγές
αρχαίων Ελληνοσύρων μάγων καμωμένο
που, σύμφωνα με την αναδρομήν,
και την μικρή μας κάμαρη να επαναφέρει.

Don Delillo

There are dead stars that still shine because their light is trapped in time. Where do I stand in this light, which does not strictly exist? (Cosmopolis)

Υπάρχουν αστέρια που καταρρέουν μέσα στο βάρος της ίδιας τους της βαρύτητας και δεν δύνανται ούτε το ίδιο τους το φως να ακτινοβολήσουν. Τα ονομάζουν μαύρες τρύπες (παραλίγο να πω μαύρα πρόβατα).

Χρονογράφημα

Έτοιμοι πάλι να γιορτάσουμε την αλλαγή του χρόνου με τυμπανοκρουσίες.

Οι Έλληνες τη γιόρταζαν κάθε τέσσερα χρόνια, διοργανώνοντας Ολυμπιάδες. Γιατί κάθε τέσσερα χρόνια οι πλανήτες ξαναέρχονται στην τάξη του αρχικού σημείου εκκίνησης.

Ο χρόνος είναι δημιούργημα της ζωής. Χτύποι καρδιάς, σφυγμοί αίματος, ανάμεσα σε ανατολές και δύσεις. Ημερονύχτια ανάμεσα σε χάσεις και φέξεις. Έμμηνα ηλιοστάσια, ισημερίες, αφήλια και περιήλια.

Ο χρόνος είναι δημιούργημα του νου. Ότι είναι η προοπτική σε έναν πίνακα ζωγραφικής προκειμένου να αντιληφθούμε τις διπλωμένες διαστάσεις του χώρου.

Ο χρόνος είναι σχετικός είπε ο Αϊνστάιν. Επηρεάζεται από τη βαρύτητα και αντιστρόφως. Το δείχνει ένα ταξίδι κοντά σε μαύρη τρύπα. Ή το δείχνει η ταχύτητα και η βραδύτητα κύλισης του σε βαρύνουσες καταστάσεις.

Ο χρόνος εξαρτάται από τον χώρο. Φαντάσου ο Ατλαντικός και ο Ειρηνικός Ωκεανός να είχαν αντίστροφα μεγέθη τότε το κέντρο βάρους των στεριών, που τώρα είναι το Γκρίνουιτς και κάποτε ήταν οι Δελφοί, θα ήταν διαφορετικό.

Είμαστε έτοιμοι να γιορτάσουμε την αλλαγή του χρόνου. Και την αλλαγή του χρόνου τη γιορτάζουμε πάντα με μουσικές. Γιατί η Μουσική είναι μια τέλεια απεικόνιση, μια λεπτομερέστατη γραφική παράσταση του Σύμπαντος. Του Κόσμου. Ακίνητη και αιώνια όταν δεν ακούγεται, τρεχούμενη και προσωρινή όταν ηχεί στο χρόνο.

Ο χρόνος είναι δημιούργημα της ζωής και του νου. Είναι μια σύμβαση. Αορίστου χρόνου…

Η αράχνη (όνειρο)

Σήμερα είδα ένα αλλόκοτο όνειρο. Ή μάλλον φυσιολογικό αφού όλα τα όνειρα που σέβονται τον εαυτό τους, οφείλουν να είναι έτσι. Ήταν ένα όνειρο video game.

Είχε μπει μέσα στο σπίτι μια τεράστια αράχνη και την κυνηγούσαμε με τη μυγοσκοτώστρα γιατί φοβόταν το παιδί. Με τη σιγουριά ότι θα την πετύχαινα την ώρα που ήταν πάνω στο τζαμί το μόνο που κατάφερα ήταν να ραγίσω το τζάμι σε σχήμα κυκλοδίωκτου ιστού.

Η αράχνη σε κάθε χτύπημα που αστοχούσαμε μεγάλωνε και μαλάκωνε, ώσπου δεν ήταν πια αράχνη αλλά χταπόδι. Και η μυγοσκοτώστρα μεγάλωνε κι αυτή και έλιωνε η πλέξη της ώσπου έγινε απόχη.

Το πρωί δεν θυμόμουν το όνειρο, όπως γίνεται με όλα τα όνειρα που σέβονται τον εαυτό τους. Ένα κατακόρυφα απαγχονισμένο μπαλόνι στο ταβάνι με κορδέλα με έκανε να το θυμηθώ.