Η αράχνη (όνειρο)

Σήμερα είδα ένα αλλόκοτο όνειρο. Ή μάλλον φυσιολογικό αφού όλα τα όνειρα που σέβονται τον εαυτό τους, οφείλουν να είναι έτσι. Ήταν ένα όνειρο video game.

Είχε μπει μέσα στο σπίτι μια τεράστια αράχνη και την κυνηγούσαμε με τη μυγοσκοτώστρα γιατί φοβόταν το παιδί. Με τη σιγουριά ότι θα την πετύχαινα την ώρα που ήταν πάνω στο τζαμί το μόνο που κατάφερα ήταν να ραγίσω το τζάμι σε σχήμα κυκλοδίωκτου ιστού.

Η αράχνη σε κάθε χτύπημα που αστοχούσαμε μεγάλωνε και μαλάκωνε, ώσπου δεν ήταν πια αράχνη αλλά χταπόδι. Και η μυγοσκοτώστρα μεγάλωνε κι αυτή και έλιωνε η πλέξη της ώσπου έγινε απόχη.

Το πρωί δεν θυμόμουν το όνειρο, όπως γίνεται με όλα τα όνειρα που σέβονται τον εαυτό τους. Ένα κατακόρυφα απαγχονισμένο μπαλόνι στο ταβάνι με κορδέλα με έκανε να το θυμηθώ.